Dier (de voorlopige werktitel)
De mensaap uit het reservaat, zijn accent onduidelijk wat binnensmonds, praat hij alsof hij een vliegje heeft ingeslikt, zijn ogen, vertwijfeld & onzeker zoekt hij soms naar de gewoonte om gemakkelijk over zichzelf uit te kunnen komen. Hij kucht stevig vanuit zijn borst hoeveel vriendinnen tot nu hij uiteindelijk heeft gehad, ook praat hij in zich zelf omdat hij zelfs niet meer hardop kan denken, zodat hij bijna stikt. Een versje uit een voorleesboek, zo wordt er over hem gesuggereerd dat hij nog nooit een liedje voor het slapen gaan voor de kinderen heeft gezongen. Een pikhouweel het gereedschap om zich uit deze mijnschacht te bevrijden. Een zaklamp door de smalle groeven ondergronds langs de put naar boven. Uiteindelijk kun je tegen niemand meer liegen. Draag jezelf, steun een ander een hond is trouw, & bakent zijn grenzen, een te harde ruk aan de riem om hem ontroostbaar af te laten richten de mensaap tot onze evolutie.
De accu van de elektrische auto is bijna leeg een uitje voor het weekend kiest hij voor een tentje in plaats van een recreatie woning twee dagen lang na zijn vermissing de tocht van een natuurwandeling. Een verwilderd mensaap, uit de kluiten van de aarde het diepe bos troebele meren die monden uit in een plas, zandgraven, ruwe aarde het klei van de modder, lange mantels, bontjassen, een stomp, tegen zijn lichamelijke fysiek, de kern is atletisch hij is goed in conditie zijn afwikkeling in beweging alsof hij de trein wil halen op een lapje stof het borduren de tijd die voorbij is gedaan laten maken. Het verandert hoe je denkt om al deze vele mensen de uitzondering je kiest, & neemt de tijd bij een wedstrijdje armworstelen bij het vervelende jochie het spilbeen breekt, afgeleefd van het ritme & de stap, opgetild, neergezet tot op zijn binnenteugel zoals het eindelijk weer hoort. Ik heb daarna nooit meer nachtmerries gehad. Ik denk dat jij, & ik de steno & algebra, maar eerst ga ik verder met deze reuzen. Je moet wel je zintuigen gebruiken om iemand beter te begrijpen. Een onbemiddeld thuis op de Anne Franklaan natuurlijk het eerbiedwaardig alternatief, de omgeving tot aan de kerk daar aan de rand van de watertoren, boven langs de kom van een kruising die wordt geleid door een tunnel de geasfalteerde weg het keerpunt op de rand een middelbare schoolgemeenschap. De vriendelijke raadsleden van de gemeente de lange rij bij de voedselbank, desondanks het arme idee, huisvuilzakken, shampoo, tandpasta, bovendien gevulde olijven met ansjovis, balsamico kaneel, pesto in klein geschilderd keramiek, om als tapas geserveerd over mijn hart een sausje gelijk de mediterraan, & je kunt jezelf niet meer inhouden om te blijven proeven. Een gemiddelde warmte nog geeneens het begin van een hete zomer. Als een goede herinnering op de account van mijn computer het voetbalteam de aangelegenheid als vrienden bij het begin van augustus, de aanloop het vervolgonderwijs de verschillende temperatuurswisselingen zo goed prikkelen het zwijgen van de vrijheid die hij heeft stil, & nergens wat zou een ander over hem denken. Hij hoest, & schraapt dan zijn keel kuchend als hem een aantal vragen worden gesteld. Ik weet het gewoon niet waar ik ook ga, een enkele reis, van mos, kruiden, & planten gezien de lichte aardverschuiving een vrouwenmantel een groei tussen de tegels. `Ik zie jouw elke dag, ik woon hier om de hoek, tot straks.' `Ik laat de deur voor je op een kier.' `Dan kom ik alleen, ik weet je wel te vinden.' Zeg ik van geluk eenvoudig.
De bloemlezing van een nog onbekende presentator zij kijkt, & luistert vol van overgave haar onstuimige aandacht zo zal zij wel een wijntje teveel hebben gedronken, de hartstocht vanuit de steegjes van de rijtjeshuizen de gevlochten hekjes, in lood gegoten ijzer. Je bent nog te jong om te trouwen, terwijl haar vader de deur voor haar open deed, & moeder keek vanachter de geopende gordijnen vanuit de huiskamer daar zag ik de televisie. Hij heeft een gladde huid licht van een baardgroei ook als hij zich nog dezelfde morgen geschoren heeft een vertrouwde blik, de schittering van de lens van de camera wat belemmert hem bij het grote publiek in aansluiting van de stekker aan het snoer verblijf ik onder ede de beroepssoldaat, & kunstenaar een portret van een man nu van 43 jaar toch wordt er voor hem ook geen uitzondering gemaakt zo huurt hij een appartement aan de grachten te Amsterdam de overloop, & de verdieping van het vastgoed van een piloot onderweg houd hij voor zich voor de vele particuliere & zakelijke vluchten. De herder, & het tellen van de schapen ik verlangde naar iets blinde wilg, slapende vrouw decennia vanuit zijn hoofd een gedicht voor dragen bij zijn debuut door zijn vrienden heeft laten opbrengen. Waar blijft de interesse na enige jaren leest hij weer eens een boek het eerste bij kans geeft dat hem een rustgevende indruk, na de verhuizing het getal van 7 tel ik de jaren tot aan de 100 de helft daarvan is 50, zo vier ik mijn verjaardag.
